گر جگر خشک شود، خشکی لب ها حتمی ست

سعید توفیق

گر جگر خشک شود، خشکی لب ها حتمی ست

رفتن ناله ی لب تشنه به بالا حتمی ست

آب اگر یافت نشد، مرگ ربابِ بی شیر

بر سر درسِ جگر سوز الفبا، حتمی ست

قطره ی آب اگر نذرِ سر او بکند

بر علی اصغرمان معجزه ای سا، حتمی ست

بدنِ غیرت اگر که عرق سرد کند

خیس تب هم بشود، شعله ی رگ ها حتمی ست

دختر شاه بخواهد، احدی مانع نیست

طلب آب کند، حلّ معما حتمی ست

العطش باز اگر بر جگری لطمه زند

مشک اگر پاره شود، مُردن سقا حتمی ست

آب اگر موج زند باز هم ایمان دارم

این که او لب نزده بر لب دریا حتمی ست

بی کُله خود اگر بر سر او ضربه زنند

از روی اسب، زمین خوردن آقا حتمی ست

ناله ی ابنیَ العباسِ زنی ثابت کرد

این که او شد پسر حضرت زهرا، حتمی ست

تیرانداز هر آن قدر که ناشی باشد

تیر خوردن به تو با این قد و بالا حتمی ست

دست دادی و به تو بال بهشتی دادند

لفظ طیّار تو در جنت اعلی حتمی ست

گر روی خاک بلا پا بکشی

به حسین بن علی، خنده ی اعدا حتمی ست

اگر آقا نبَرد پیکرتان را به حرم

تکه تکه شدن این قد رعنا حتمی ست

گر نیایی به حرم، ای همه غیرت، بی تو

آتش شعله ور و دامن زن ها حتمی ست

ای غنچة بهاری ـ ای یاس گاهواره نوحه

سید حبیب حبیب پور

  اصغر به جای گریه ـ  بهر عمو دعا کن          کمتر مرا صدا کن

                                        ــــــــــ

ای غنچة بهاری ـ ای یاس گاهواره   

 برآسما ن رویت ـ  اشکت ستاره

از بهر آب رفته ـ عموی تو دوباره

       تا زنده باز گردد  ای اصغرم دعاکن                                        

                               کمتر مرا صدا کن                              

ای کاشکی علی جان ـ درد تو را دوا بود

بهر لبان خشکت  ـ آبی به خیمه ها بود

ای کاشکی به قلب ـ این کوفیان  وفا بود

       ای کودکم نگاه این سوز و آه ما کن                                         

                      کمتر مرا صدا کن                        

در خیمه های زهرا ـ آبی نمانده دیگر

در سینه های ما نیست ـ جز غصة مکرر

برلب رسیده جانها ـ  بر جان رسیده آذر

          کمتر به شیون خود  غوغا به خیمه هاکن                                     

                         کمتر مرا صدا کن                             

هر سوی  این گلستان ـ گلهای تشنه دارم

مثل عزیز زهرا ـ من از تو شرمسارم

با اشک و گریه هایت ـ غمگین و اشکبارم

           کم گریه کن عزیزم   دل را ز غم رها کن                                     

        کمتر مرا صدا کن                                      

 ای وای بر دل تو ـ سقا اگر نیاید

بر این شب عزیزان ـ نور سحر نیاید

حاجات تشنه کامان ـ این لحظه بر نیاید

       یک لحظه خود نظر بر بابای تشنه ها کن                                

     کمتر مرا صدا کن                                     

کم گریه کن علی جان ـ ای طفل ناز دانه

کمتر بگیر از آب ـ نزد پدر بهانه

شوق پریدنت هست ـ در دل از آشیانه

   تا اشک من ببینی چشمان خسته وا کن                                       

      کمتر مرا صدا کن                        

یکدم بخواب اصغر ـ ای تشنه لا ئی لائی

تو خیمه را عزیزی ـ تو یاس کر بلائی

باب الحوائجی و مشکل تو می گشائی

    حا جات دردمندان امشب بیا روا کن     
کمتر مرا صدا کن   

سید حبیب حبیب پور

ای علی اصغر چشم خود وا کن    حالت مادر را تماشا کن          

من به داغ تو سوزم وسازم       خیز ودرد ما را مداوا کن                            

....................

ای گل عطشان ، از چه پژمردی     ازلب پیکان ، آب خون خوردی

رفتی و با خود صبر من بردی        خیزو درد مارا مداوا کن

.................

چون تو سربازی ، کس ندید ، اصغر     گشتم از داغت  ناامید ، اصغر

کودک شش ماهه شهید ، اصغر            با نگاهت در خیمه غوغاکن

..........................

دشت و صحرا از خون تو گلگون         اهل عرش ازاین داغ تومحزون

همچو حلق تو قلب من پر خون         یک نظر بر من دیده ات وا کن

.........................

خوش به حالت ای طفل سربازم         کرده ای با خون بس سر افرازم

من به داغ تو سوزم وسازم             سینه ام رابا خود ، مصفا کن

.........................

من به قربان  کام بی شیرت        داده دشمن  آب ، از لب تیرت

گو چه بود آیا جرم وتقصیرت ؟       با شهادت ، تو خصم ، رسوا کن

......................

طفل عطشان و شیر خوار من           نزد حق گشتی افتخار من

ای گل سرخ  لاله زار من            سر فرازی در بین گلها کن

..........................

اصغرم امشب بی تو دلگیرم          بی رخ ماهت از جهان ، سیرم

کن دعا امشب بعد تو میرم          مادرت آزاد ، تو ز غمها کن

........................

کس ندید هرگز کودکی عطشان         آب نوشد از ناوک پیکان

       یا دهد روی دست بابا جان           خنده ا ی از نو تو به بابا کن