سید حبیب حبیب پور

  اصغر به جای گریه ـ  بهر عمو دعا کن          کمتر مرا صدا کن

                                        ــــــــــ

ای غنچة بهاری ـ ای یاس گاهواره   

 برآسما ن رویت ـ  اشکت ستاره

از بهر آب رفته ـ عموی تو دوباره

       تا زنده باز گردد  ای اصغرم دعاکن                                        

                               کمتر مرا صدا کن                              

ای کاشکی علی جان ـ درد تو را دوا بود

بهر لبان خشکت  ـ آبی به خیمه ها بود

ای کاشکی به قلب ـ این کوفیان  وفا بود

       ای کودکم نگاه این سوز و آه ما کن                                         

                      کمتر مرا صدا کن                        

در خیمه های زهرا ـ آبی نمانده دیگر

در سینه های ما نیست ـ جز غصة مکرر

برلب رسیده جانها ـ  بر جان رسیده آذر

          کمتر به شیون خود  غوغا به خیمه هاکن                                     

                         کمتر مرا صدا کن                             

هر سوی  این گلستان ـ گلهای تشنه دارم

مثل عزیز زهرا ـ من از تو شرمسارم

با اشک و گریه هایت ـ غمگین و اشکبارم

           کم گریه کن عزیزم   دل را ز غم رها کن                                     

        کمتر مرا صدا کن                                      

 ای وای بر دل تو ـ سقا اگر نیاید

بر این شب عزیزان ـ نور سحر نیاید

حاجات تشنه کامان ـ این لحظه بر نیاید

       یک لحظه خود نظر بر بابای تشنه ها کن                                

     کمتر مرا صدا کن                                     

کم گریه کن علی جان ـ ای طفل ناز دانه

کمتر بگیر از آب ـ نزد پدر بهانه

شوق پریدنت هست ـ در دل از آشیانه

   تا اشک من ببینی چشمان خسته وا کن                                       

      کمتر مرا صدا کن                        

یکدم بخواب اصغر ـ ای تشنه لا ئی لائی

تو خیمه را عزیزی ـ تو یاس کر بلائی

باب الحوائجی و مشکل تو می گشائی

    حا جات دردمندان امشب بیا روا کن     
کمتر مرا صدا کن   


سید حبیب حبیب پور

ای علی اصغر چشم خود وا کن    حالت مادر را تماشا کن          

من به داغ تو سوزم وسازم       خیز ودرد ما را مداوا کن                            

....................

ای گل عطشان ، از چه پژمردی     ازلب پیکان ، آب خون خوردی

رفتی و با خود صبر من بردی        خیزو درد مارا مداوا کن

.................

چون تو سربازی ، کس ندید ، اصغر     گشتم از داغت  ناامید ، اصغر

کودک شش ماهه شهید ، اصغر            با نگاهت در خیمه غوغاکن

..........................

دشت و صحرا از خون تو گلگون         اهل عرش ازاین داغ تومحزون

همچو حلق تو قلب من پر خون         یک نظر بر من دیده ات وا کن

.........................

خوش به حالت ای طفل سربازم         کرده ای با خون بس سر افرازم

من به داغ تو سوزم وسازم             سینه ام رابا خود ، مصفا کن

.........................

من به قربان  کام بی شیرت        داده دشمن  آب ، از لب تیرت

گو چه بود آیا جرم وتقصیرت ؟       با شهادت ، تو خصم ، رسوا کن

......................

طفل عطشان و شیر خوار من           نزد حق گشتی افتخار من

ای گل سرخ  لاله زار من            سر فرازی در بین گلها کن

..........................

اصغرم امشب بی تو دلگیرم          بی رخ ماهت از جهان ، سیرم

کن دعا امشب بعد تو میرم          مادرت آزاد ، تو ز غمها کن

........................

کس ندید هرگز کودکی عطشان         آب نوشد از ناوک پیکان

       یا دهد روی دست بابا جان           خنده ا ی از نو تو به بابا کن