مدح حضرت علی ابن موسی الرضا علیه السلام
دل که راهی خراسان شد هوایی می شود *** زائر جامانده را شور و نوایی می شود
پا که در گِل ماند حج اغنیا هم پیشکش *** غم مخور بر ما فقیران هم عطایی می شود
قبله گاه طوس نزدیک است احرامی ببند *** هر کسی حج رضا گردد خدایی می شود
از همین جا قصد غربت کن به صحن جامعش *** هر که از باب الجواد آید رضایی می شود
حرز بالای حریمش هست ستارالعیوب *** زائرش مدیون آن گنبد طلایی می شود
باده های ناب سقاخانه اش جام طهور *** هر که خاک صحن او شد کیمیایی می شود
پنجره فولاد یعنی بالهای آسمان *** دل که شد بیمار او دارالشفایی می شود
نذر گندم را به صحن کهنه اش هر کس که ریخت *** آب و نان سفره او هل اتایی می شود
آنکه اهل خانه موسی بن جعفر شد یقین *** فاطمه خرسند از این آشنایی می شود
باده وصلش بزن تا هست زهرا میزبان *** هر که شد رزمنده اش روزی فدایی می شود
دشمنش ابتر تر از دیروز مستی می کند *** غافل از آنکه جهان دارد ولایی می شود
هر که بر پای ضریحش زلف می بندد دخیل *** از همان درگاه سلطان کربلایی می شود
روضه رضوان آقایم رضا در کربلاست *** با نگاهی از لبش دل نینوایی می شود
آنکه پلک چشم او از داغ جدّش زخم شد *** روز و شب خود روضه خوان هر بلایی می شود
روضه خواهر برادر پیش او کمتر بخوان *** آخر کار برادرها جدایی می شود
گاه سر بالای نیزه گاه در کنج تنور *** گاه در ویرانه ما روشنایی می شود
بر سر دامان دختر کی سر بابا نهند *** آخر کار یتیم از جان رهایی می شود
با امیر علقمه این ساعت هم دردی است *** انتقام کربلا دستور کار مهدی است
بگو کجا بروم ))
مقیم کوی شمایم بگو کجا بروم
از این حریم مصفا بگو کجا بروم
نفس کشیدن در این حرم تمام خوشی است
خوشم کنا ر شمایم بگو کجا بروم
تویی که شاه جانی منم غلام درت
زهمجواری سلطان بگو کجا بروم
سواد نامه من رنگ صبح خواهد شد
من و شفاعت مولا بگو کجا بروم
گناه و غفلت من را به رو نیاوردی
دل مرا تو خریدی بگو کجا بروم
اگر روم ز حریمت نهم بجایی پا
که ذکر نام تو باشد بگو کجا بروم
تویی که پاره قلب رسول بطحایی
زکوی بضعه خاتم بگو کجا بروم
فدای رأفت بی منتهایتان آقا
تو ای رئوف رئوفان بگو کجا بروم
دلم کبوتر جلدی به آسمان شماست
بدون دانه گندم بگو کجا بروم
رضای حق همه د رمنصب گدایی تست
بدون جلب رضایت بگو کجا بروم
تو آفتاب همیشه برای ایرانی
اسیر ظلمت نفسم بگو کجا بروم
تو کعبه فقرایی مرا رهم دادی
رسیده حاجی کویت بگو کجا بروم
بوقت شادی و غمها زمان دلتنگی
اگر حرم نروم پس بگو کجا بروم
سرور سینه پر درد من تویی مولا
امید این دل زارم بگو کجا بروم
کنار مضجع پاک تو ( میثمی ) گوید
تمام دار و ندارم بگو کجا بروم
شعر امام رضا (علیه السلام) که بمناسبت روز زیارتی آن حضرت سروده شد . محمد رسول میثمی 19/07/1391
&&&&&&&&&&&
من ندیدم که کریمی به کرم فکر کند
به چه مقدار به زائر بدهم فکر کند
ازشما خواستن عشق است، ضرر خواهدکرد
هرکه در وقت گدایی به رقم فکر کند
بهتر این است که زائر اگر آمد به حرم
دوقدم عشق بورزد سه قدم فکر کند
به کف صحن به گنبد به غم گوهرشاد
زیر این قبه به هستی به عدم فکر کند
به دو گلدسته دوتا ساق به دوش گنبد
به رواقی که شده پیش تو خم فکر کند
به چرا سال گذشته دو سه بار و امسال-
فقط این بار... به این قسمت کم فکر کند
به خودش...نه به کسانی که به یادش آمد
چون که در آینه کاری حرم فکر کند
موقع دست به سینه شدن و عرض سلام
کربلایی شده هرکس به عَلَم فکر کند
چون که از باب جواد تو کسی داخل شد
خنده داراست که دیگر به قسم فکر کند
بهترین نوع زیارت شده اینکه امشب-
هم کسی گریه کند پبش تو هم فکر کند...
(مهدی رحیمی)
همسایگی ات ، فخر خراسانی هاست
ننداخته،تاس...«جفت- هشت»آوردیم!!
این قاعده قمار« ایرانی» هاست...